[dropcap size=small]Η[/dropcap] παραγγελία από την Τουρκία του ρωσικού αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος S-400, που αποτελεί ένα από τα πλέον αν όχι το πλέον σύγχρονο αντιαεροπορικό σύστημα στον κόσμο, μας υπενθυμίζουν αναγκαστικά τη δραματική εξέλιξη της ιστορίας των S-300 στην Κύπρο το 1998, όταν η Αθήνα και η Λευκωσία, θα λέγαμε περισσότερο η Λευκωσία, κατόπιν πιέσεων της τότε ελληνικής κυβέρνησης, αναγκάστηκε να πράξει το αδιανόητο για σοβαρό κράτος σε σχέση με παραγγελία οπλικών συστημάτων, δηλαδή να υποχρεωθεί, φοβούμενη αυτούς για τους οποίους υποτίθεται έγινε η παραγγελία προκειμένου να την προστατεύσουν, δηλαδή την Άγκυρα, να τους μεταφέρει εκτός Κύπρου, στην Κρήτη, αντί να τους εγκαταστήσει στη Μεγαλόνησο, όπως όφειλε.
Η Άγκυρα έρχεται σήμερα και δείχνει μια αποφασιστικότητα και μια θέληση σοβαρού κράτους, που υπερασπίζεται αυτό που θεωρεί συμφέρον της χώρας, παραγγέλλει τους S-400 στη Μόσχα και πρόκειται να τους εγκαταστήσει στην Τουρκία απέναντι στην Ελλάδα και ενώ συμβαίνει αυτή η εξέλιξη, ουδείς διαμαρτύρεται, ούτε καν η Αθήνα. Αυτό δείχνει πως έχουμε απέναντι μας μια χώρα που ξέρει τι θέλει, έχει δηλαδή στρατηγική, σχεδιάζει και αποφασίζει με βάση αυτό που κρίνει η ηγεσία της ως συμφέρον της χώρας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τι θα ήθελαν ή τι δεν θα ήθελαν οι τρίτοι, μικροί και μεγάλοι, εχθροί ή φίλοι. Είναι, μάλιστα, ενδιαφέρον το γεγονός ότι έχει καταφέρει η Τουρκία να κερδίσει σε τέτοιο βαθμό την αυτονομία της διεθνώς, που εν προκειμένω οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ δεν τολμούν καν να την πιέσουν για το αντίθετο.
Η Αθήνα και, κυρίως, η Λευκωσία δεν θα διανοούντο να κάνουν τέτοια κίνηση, χωρίς να υπολογίσουν τις μετά βεβαιότητος αναμενόμενες αντιδράσεις του διεθνούς παράγοντα και εν προκειμένω των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας εξέλιξης εξαιρετικά δύσκολης για Αθήνα και Λευκωσία, η οποία αφενός μεν υπογραμμίζει μια επερχόμενη ανατροπή ισορροπίας ισχύος στην περιοχή και αφετέρου διαδηλώνει τη διαφορετικότητα της συμπεριφοράς και εν προκειμένω της επιθετικής στάσης που ακολουθεί η Τουρκία στην παρουσία και τη δραστηριοποίησή της στο διεθνές σύστημα, σε αντίθεση με την Ελλάδα.
Όπως ήδη αναφέραμε ανωτέρω, η Τουρκία κινείται με βάση αυτό που θεωρεί εθνικό της συμφέρον αυτονόμως και ανεξαρτήτως άλλων παραγόντων που επηρεάζουν τις εξελίξεις στην περιοχή.
Η περίπτωση των S-400 τυγχάνει μιας διπλής ανάγνωσης. Πρώτον, δείχνει κατά τρόπο εξαιρετικά διαυγή το γεγονός ότι η Τουρκία αποφασίζει χωρίς να εξαρτά τη θέλησή της από το διεθνή παράγοντα, δηλαδή οποιονδήποτε τρίτο. Στην περίπτωση των S-400 η ανατροπή του συσχετισμού ισχύος στην περιοχή δημιουργεί πρόσθετο πονοκέφαλο σε Αθήνα και Λευκωσία, που είναι υποχρεωμένες πλέον να σκεφθούν πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα κατάσταση που δημιουργείται και πώς θα εξισορροπήσουν το νέο τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Αυτό μετατρέπει την Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη, η οποία διεκδικεί την εμπέδωση της ηγεμονικής παρουσίας της στον ευρύτερο μεσογειακό και μεσανατολικό χώρο.
Από την άλλη, οι επιλογές που έχουν πλέον η Αθήνα και η Λευκωσία είναι περιορισμένες, αφού έδειξαν πως όταν έπρεπε να το κάνουν δεν είχαν την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, πράγμα που απομειώνει τη στρατηγική υπεραξία των δύο κρατών του Ελληνισμού. Τώρα πρέπει να βρουν έξυπνους τρόπους εξισορρόπησης της τουρκικής στρατηγικής παρουσίας και επιβουλής, χωρίς να φανούν πως ακολουθούν την Τουρκία στις επιλογές της, καλλιεργώντας την αίσθηση της «ουράς».
Αυτό το οποίο συνέβη με την Τουρκία τώρα πρέπει πέραν των άλλων να αποτελέσει μάθημα για τον Ελληνισμό, ο οποίος πρέπει να αντιληφθεί επιτέλους πως οι στρατηγικές επιλογές υπεράσπισης του εθνικού χώρου Αθήνας – Λευκωσίας είναι ευθύνη των δύο κρατών και των κυβερνήσεών τους, τα οποία πρέπει να αποφασίζουν χωρίς το φόβο της αρνητικής στάσης τρίτων, αλλά με γνώμονα αποκλειστικά το συμφέρον του Ελληνισμού.
Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης – Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία Πάντειο Πανεπιστήμιο
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ-03/09/2017)
Αναδημοσίευση απο το “Σταράτα Λόγια“
5 Απαντήσεις
Οι χώρες έχουν τους πολιτικούς αλλά και τους αναλυτές που τους αξίζουν.
Πως γίνεται να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά ισχύος Τουρκία και Κύπρος, μόνο αυτός που το κάνει θα μπορούσε να μας το εξηγήσει. Η πρώτη μάλιστα κατέχει στρατιωτικά το 30% της δεύτερης. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Αν θέλεις… όλα γίνονται. Στη φαντασία μας πάντα. Τέλος πάντων.
Αν είχε επιλέξει το γαλλοιταλικό σύστημα η Άγκυρα, που ήταν επίσης υποψήφιο στο διαγωνισμό, τι θα άλλαζε για μας και πόσο θα είχε νόημα το παραπάνω άρθρο;
Οι Τούρκοι αν καίγονταν για ικανό αντιαεροπορικό σύστημα θα το είχαν αγοράσει χρόνια πριν. Ενδιαφέρονται όμως για μεταφορά τεχνογνωσίας για το βαλλιστικό τους πρόγραμμα και χρησιμοποιούν αυτή την αγορά σαν τυράκι για τους ενδιαφερόμενους. Και τους είχαν βρει. Οι Κινέζοι ήταν πρόθυμοι να το πράξουν προσφέροντας το δικό τους αντίγραφο των S-300. (Για να μην ξεχνιόμαστε, τίνος τεχνολογία χρησιμοποιούν οι Kasirga); Μπροστά στις αντιδράσεις όμως των Νατοϊκών εταίρων, δηλαδή των ΗΠΑ, έκαναν πίσω. Ίσως και να μην πήραν αυτά που ήθελαν από τους Κινέζους και να έπαιζαν θέατρο. Μόνο ο Αλλάχ και ο Έρντο ξέρουν την αλήθεια.
Κλείνοντας, η διεθνής σκηνή και σχέσεις ισχύος έχουν αλλάξει πολύ τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια και απορώ για τη σύγκριση που κάνει ο αρθρογράφος της τότε κατάστασης με τη σημερινή.
Το μόνο σωστό που διάβασα: «Αυτό μετατρέπει την Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη, η οποία διεκδικεί την εμπέδωση της ηγεμονικής παρουσίας της στον ευρύτερο μεσογειακό και μεσανατολικό χώρο», με την ένσταση ότι δεν γίνεσαι περιφερειακή δύναμη μόνο με εξοπλιστικό πρόγραμμα. Θέλει και άλλα πολλά. Τα λεφτά του Κουβέιτ για να αναφέρω ένα.
Οι σούπες μου αρέσουν το χειμώνα. Το καλοκαίρι γεμιστά.
Μου δημιουργείται συχνά μία απορία,και συγκεκριμένα γιατί το S-400 είναι τόσο απειλή για εμάς,όταν τα δικά μας Πάτριοτ και S-300 δέν έχουν συνεισφέρει σε τίποτε στην ανάσχεση των τουρκικών προκλήσεων που έχουν λάβει μορφή παγιωμένης καταστάσεως.
Μήπως ἡ διαφορά έγκειται στο ότι οἱ απέναντι είναι προθυμότεροι να πατήσουν το κουμπί;
Ἡ μεγαλύτερη για εμάς απειλή,με ακέραια ευθύνη της μεταπολιτευτικής ηγεσίας,είναι ἡ «ρουτίνα» της τουρκικής αεροπορικής παρουσίας στο FIR Αθηνών και ἑλληνικό εναέριο χώρο,και αυτό ισχύει ἥδη από χρόνια,και χωρίς F-35 απέναντι.
Μία ακόμη απορία είναι,ποιόν μπάρμπα στην Κορώνη έχει ἡ Τουρκία,που της επιτρέπει τέτοιο βαθμό ελευθερίας,διότι,ἄς μήν γελιόμαστε,ἡ Αθηναϊκή,συγγνώμη,ἡ Αμερικανική Ηγεμονία κρατάει από το λουρί χώρες όπως π.χ ἡ Ιαπωνία,με την οικονομική και τεχνολογική της ισχύ,και δέν μπορεί να κρατήσει την λαθροδίαιτη και λαθροβίωτη χώρα του Ερντογάν;
ΥΓ:
Σούπες και γεμιστά χειμώνα-καλοκαίρι.
Το ζεστό ζουμάκι δέν βλάπτει ποτέ.
Καλά ας πάρει πρώτα η Τουρκια τους s400 και βλέπουμε. Πάντως θα συμφωνήσω απόλυτα με τον καθηγητή, οι Τούρκοι δείχνουν μια αποφασιστικότητα για να ενισχύσουν τις θέσεις τους στη διεθνή σκακιέρα αλλα και μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για την επίτευξη των στόχων τους, πράγματα άγνωστα για την αποικία της Νοτίου βαλκανικής. Τωρα αν όλο αυτο θα τους βγει θα δούμε, σημασία έχει πως κατι κάνουν όμως, δεν μεμψιμοιρούν σαν άλλους και περιμένουν να ερθει ο θείος σαμ η οποιοσδήποτε άλλος θείος για βοήθεια.
«Τώρα πρέπει να βρουν έξυπνους τρόπους εξισορρόπησης της τουρκικής στρατηγικής παρουσίας και επιβουλής,» κτλ……κτλ..
οπως συνηθως αρθρα αυτού τού είδους δέν ωφελούν είναι γιά τίς εντυπώσεις…τίποτα το χειροπιαστό…
ας προτείνει ο κύριος καθηγητής έξυπνους τρόπους ο ίδιος
οι S300 από μόνοι τους στην Κυπρο δέν αρκουν νά φερουν τήν ανοιξη….με σχεδον μισό το νησι υπό κατοχή πού θα τους εκρυβαν; και απο ποιούς η Μ. Β έχει μάτια και βάσεις στο νησί ως εγγυητρια δύναμη… εδώ η Ελλας δέν επεκτείνει στα δωδεκα μίλια με το κασους μπελι της τουρκιας και αφηνουν την Ελληνική σημαια να την παρει ο ανεμος…..και η Κύπρος η οποια κατα ωρισμενους ειναι μακρια …δέν εσκαγε μια ομοβροντία να εξαφανησει την τουρκικη αεροπορια τί χαζομάρες …..καλά και πηγαν οι πυραυλοι στην κρήτη έκαναν τήν δουλειά τους..ας κοστολογιστει σωστά μία αναβαθμηση του συστηματος και ποσο χρονο θά χρειαστεί για να γίνει…καί πως ελληνικές εταιρείες μπορουν να συμβαλουν στό προγραμμα να λάβουν τεχνολογία .
όταν είναι έτοιμοι οι τούρκοι θά επιτεθούν στήν Ελλάδα…και δέν ειναι μόνον ένα δύο μικρά νησακια θα είναι γενικη σύρραξη μετωπου και όχι δεκαήμερον πού φανταζονται ευπιστοι ηλιθιοι…
ας κάνουν δικό τους HAARP οί Ελληνες να ελεγχουν πληρως τον καιρο να μην σηκωνεται αεροσκαφος στην τουρκία με χαλαζι μεγεθους μπαλας γκολφ και με σεισμους να μην ξερουν που να τρέχουν οι τουρκοι
αυτά όμως είναι φαντασίες …..δέν υπάρχουν τέτοια συστηματα…αυτό έλειπε….μονο σε ταινειες φαντασιας…