Στο Κέντρο Εξομοιωτών Αρμάτων, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε επιτραπέζιο σύστημα εξομοίωσης άρματος μάχης Leopard 1Α5 για τριμελές πλήρωμα.
Του Ηλία Νταλούμη
Τις τελευταίες ημέρες, ο Ελληνικός Στρατός έγινε η αφορμή να δημοσιοποιηθεί η αντιπαράθεση που υποφώσκει τόσο στην πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ όσο -κι εδώ είναι το σημαντικότερο- ανάμεσα στα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Δε θα ασχοληθούμε καθόλου με αυτό το ζήτημα. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το Στρατό. Αντίθετα, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποια δείγματα των όσων επιτεύχθηκαν το 2015 -μια χρονιά που μόνον «εύκολη» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί- τα οποία και αποδεικνύουν τις δυνατότητες και τις ικανότητες που έχει ο Ελληνικός Στρατός. Στοιχεία που, αν χρησιμοποιηθούν σωστά από τις πολιτικές ηγεσίες, θα προσφέρουν πολλά στη χώρα.
Και ξεκινάμε με τις δημιουργικές δραστηριότητες στον τομέα της εκπαίδευσης:
Στελέχη της 1ης Μοίρας Αλεξιπτωτιστών εκπόνησαν μελέτη με την ονομασία «Εκπαιδευτική Εγκατάσταση Εξομοίωσης Άλματος». Μια πρότυπη και πρωτότυπη εκπαιδευτική εγκατάσταση με την οποία επιτυγχάνεται η επαύξηση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης του προσωπικού, ενώ υπάρχει και μείωση του κόστους.
Στο Κέντρο Εξομοιωτών Αρμάτων, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε επιτραπέζιο σύστημα εξομοίωσης άρματος μάχης Leopard 1Α5 για τριμελές πλήρωμα, με το λογισμικό εξομοίωσης Steel Beasts Pro. Κι εδώ κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «ε, και τι έγινε:». Ε, λοιπόν έγινε! Και πολύ μάλιστα. Αντίστοιχο σύστημα που είχε αγοραστεί στο παρελθόν από το εξωτερικό είχε στοιχίσει περί τα 248.000 €. Το νέο σύστημα -που έχει τις ίδιες εκπαιδευτικές δυνατότητες- κόστισε κάπου 24.000 €, δηλαδή μόλις το ένα δέκατο!
Ο δεύτερος ΕΞΟΜΟΙΩΤΗΣ ΠΤΗΣΕΩΝ ΠΔΟ και ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑΣ Ε/Π δια Ελληνικής Χειρός (!)
Το προσωπικό του ΤΣΥΑΥ, σχεδίασε και κατασκεύασε δύο εξομοιωτές πτήσης ελικοπτέρων UH-1Η, των γνωστότερων και ως Huey, με λογισμικό πτήσης και εξομοίωσης πραγματικών αεροδρομίων και αεροναυτιλίας με κόστος 20.000€. Να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα συνεχίζεται με συνεχείς βελτιώσεις του εξομοιωτή (ρυθμίσεις-παραμετροποίηση λογισμικού εξομοίωσης των μηχανικών μερών, σεναρίων κ.τ.λ.).
Ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωσταράκος Μιχαήλ ενημερώνεται από το προσωπικό του 865 ΤΕΝΕΦ σχετικά με την συντήρηση και συσκευασία των αλεξίπτωτων. Η φωτογραφία χρησιμοποιείται μόνο για λόγους εικονογράφησης. (Φωτ: ΓΕΕΘΑ)
Κι εδώ να παραθέσουμε ένα πολύ ενδεικτικό στοιχείο υψηλής παραγωγικότητας που έχει επιτευχθεί από το προσωπικό του Στρατού. Στις αποστολές της Σχολής Αλεξιπτωτιστών εκτελούνται, σε ετήσια βάση, περί τα 8.500 ανοίγματα αλεξιπτώτων. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται και ισόποσες συντηρήσεις και συσκευασίες τους. Σε μετρήσεις που έγιναν, αποδείχτηκε ότι οι συσκευαστές του Ελληνικού Στρατού είναι κατά 70% παραγωγικότεροι από τους ξένους συναδέλφους τους! Κι αυτό, όταν η παραγωγικότητα στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες -αποδεδειγμένα- είναι από τις χαμηλότερες στην Ε.Ε. Για να μην συγκριθούμε και με τον υπόλοιπο κόσμο και πάθουμε κατάθλιψη…
Μπορεί τα άλματα των αλεξιπτωτιστών να είναι εντυπωσιακά, αλλά η συντήρηση των αλεξιπτώτων είναι εντυπωσιακότερη.
Ένα άλλο σημείο, στο οποίο το Ελληνικό Δημόσιο δεν διακρίνεται, είναι και αυτό που λέμε «διαχείριση προσωπικού». Κι επ’ αυτού όμως ο Στρατός έκανε την έκπληξη. Στις 7.295 μεταθέσεις προσωπικού που έγιναν, υποβλήθηκαν 564 προσφυγές. Από αυτές μόνο 36 κρίθηκαν βάσιμες. Να δούμε τους αριθμούς αυτούς σε ποσοστά; Λοιπόν οι προσφυγές αποτελούν το 7,73% του συνολικού αριθμού των μεταθέσεων. Οι δε προσφυγές που κρίθηκαν βάσιμες, το 6,38%. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα το οι αρμόδιες για τις μεταθέσεις διευθύνσεις του ΓΕΣ, κάνουν καλή δουλειά.
Δε θα μιλήσουμε για τις ασκήσεις -μικρής, κυρίως, κλίμακας λόγω των οικονομικών περιορισμών- που εκτελούνται από τις μονάδες του Στρατού, ούτε και για τις συμμετοχές τους σε διεθνείς. Και ο λόγος είναι πολύ απλός: Η «Άμυνα & Διπλωματία», σχεδόν σε κάθε τεύχος της, φροντίζει να έχει ένα -μικρό είναι αλήθεια- δείγμα τους. Ένα δείγμα πάντως που αποδεικνύει ότι οι μονάδες όχι μόνο δεν «λουφάρουν», κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά πετυχαίνουν απόλυτα το στόχο τους.
Το βαλλιστικό ασπίδιο μπορεί να περιστραφεί κατά 360 μοίρες και δεν περιορίζει την κατά ύψος μετακίνηση του πολυβόλου.
Συνεχίζοντας την αναφορά μας στις άγνωστες επιτυχίες του Στρατού, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την περίπτωση του 642 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού. Σ’ αυτήν τη μονάδα, λοιπόν, κάθισαν, μελέτησαν και κατασκεύασαν έναν πύργο προστασίας για τον πολυβολητή του Τεθωρακισμένου Οχήματος Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ) Μ113, από πυρά διαμετρήματος 7,62 mm και ενίσχυση της θωράκισης για προστασία από μεγαλύτερα διαμετρήματα. Η σημασία αυτού του δημιουργήματος είναι ιδιαίτερα σημαντική, αν αναλογιστούμε ότι στον ΕΣ το Μ113 καλείται να παίζει τον ρόλο Τεθωρακισμένου Οχήματος Μάχης (ΤΟΜΑ), καθώς οι πολιτικές, κυρίως, ηγεσίες φρόντισαν για την μη προμήθειά τους, όταν -την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα – υπήρχαν στην αγορά πολλά μεταχειρισμένα ΤΟΜΑ. Ένα εξίσου σημαντικό όμως στοιχείο αυτού του θέματος είναι ότι το κόστος κατασκευής φτάνει τα 230 €…
Στην περίπτωση της τοποθέτησης πυροβόλων ZU-23 σε ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1, έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερα τεύχη. Λόγω της σημασίας αυτής της διασκευής όμως, δεν είναι δυνατό να μην την επαναλάβουμε και εδώ. Η μετασκευή ενός ξεπερασμένου ΤΟΜΑ, που είχε αρχίσει να αποσύρεται, σε όχημα με σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες -ιδιαίτερα για τα νησιά του Αν. Αιγαίου- είναι κάτι παραπάνω από σπουδαία. Αν μάλιστα συνδυαστεί και με το ελάχιστο απαιτούμενο κόστος μετατροπής, τότε έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική επιτυχία.
Ο συνδυασμός ΒΜΠ-1 με ZU-23 δεν είναι απλώς μία ελληνική πατέντα. Είναι, κυριολεκτικά, το κάτι άλλο!
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η μετασκευή ενός αριθμού παροπλισμένων αρμάτων Leopard 1GR σε οχήματα πυρόσβεσης που θα χρησιμοποιούνται στα πεδία βολής. Κι αν αυτό «ακούγεται» κάπως περιορισμένης στρατιωτικής σημασίας, τότε να σας πούμε μιαν άλλη περίπτωση με πολύ μεγάλη.
Το «υβριδικό» άρμα-πυροσβεστικό όχημα από τα δύο ΠΕΒ του Τεχνικού. (ΓΕΣ)
Πρόκειται για την αναβάθμιση των γεφυροφόρων Leopard 1 Biber από την κλάση των 50 τόνων, σε αυτήν των 70. Με άλλα λόγια, οι εν λόγω γέφυρες δεν θα έχουν κανένα περιορισμό ως προς το βάρος των οχημάτων που θα μπορούν να περάσουν από αυτές. Και ο λόγος, βέβαια, για τα Leopard 2, το βάρος των οποίων πλησιάζει τους 65 τόνους. Αν αυτό δεν αποτελεί «πολλαπλασιαστή ισχύος», τότε ποια είναι η έννοια του όρου;
Η αναβάθμιση των γεφυροφόρων Leopard 1 Biber βελτιώνει δραματικά τις δυνατότητες τους και αλλάζει τα δεδομένα στην περιοχή ευθύνης του Δ ‘ Σώματος Στρατού.
Η επόμενη αναφορά μας ίσως δεν έχει την ίδια επιχειρησιακή βαρύτητα, αλλά έχει πολύ μεγάλη οικονομική. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στις ημέρες μας. Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η μελέτη, η ανάπτυξη και η τροποποίηση δύο αρμάτων Leopard 2Α4, στα οποία αφαιρέθηκε ο σωλήνας του πυροβόλου των 120 mm με άλλον των 105 mm. Σε όσους αναρωτηθούν για τη σημασία του εν λόγω εγχειρήματος, να τους θυμίσουμε ότι, με τα πυρομαχικά των 120 mm, υπάρχει μια πολύ μεγάλη και πονεμένη -δεν χρειάζονται εισαγωγικά γιατί είναι όντως τέτοια- ιστορία την τελευταία δεκαπενταετία. Τα αποθέματα σε βλήματα των 120 mm θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι στο χαμηλότερο επιτρεπόμενο επίπεδο, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα, για ν’ αγοραστεί η απαιτούμενη ποσότητα. Έτσι, αλλάζοντας το σωλήνα του πυροβόλου, τα πληρώματα των Leopard 2 εκπαιδεύονται και ασκούνται κανονικότατα, χρησιμοποιώντας βλήματα των 105 mm, στα οποία υπάρχει υπερεπάρκεια. Υπόψη ότι, σε περίπτωση που χρειαστεί επαναφορά στα 120 mm, αυτή είναι μια πολύ εύκολη διαδικασία.
Η αλλαγή του πυροβόλου σε δύο Leopard 2Α4, για εκπαιδευτικούς λόγους, έχει σημαντικότατα οικονομικά (και όχι μόνον) αποτελέσματα.
Και αν κουραστήκατε με τις «πολεμοχαρείς» διαδικασίες, να περάσουμε σε πολύ πιο …ειρηνικές. Κατασκευαστική εταιρεία προκειμένου να κατασκευάσει ένα κτίριο, όπου θα εκτελούνται οι δοκιμές του συστήματος μετάδοσης κίνησης των αρμάτων Leopard, είχε καταθέσει προϋπολογισμό δαπάνης 2.200.000 €. Φυσικά, η όλη υπόθεση είχε «κολλήσει» ελλείψει χρημάτων. Το ζήτημα λύθηκε από το 747 Ειδικό Τάγμα Μηχανικού που κατασκεύασε το εν λόγω κτίριο με τελικό συνολικό κόστος 200.000 €! Με άλλα λόγια, μόλις στο 9% του ποσού που είχε ζητηθεί.
Και να κλείσουμε με ένα θέμα που έχει σχέση με τη δημόσια εκπαίδευση. Στο Διδυμότειχο υπάρχει ΤΕΙ Νοσηλευτικής. Όταν δημιουργήθηκε, κανένας δεν πρόβλεψε ότι οι σπουδαστές του θα έπρεπε να κάνουν και πρακτική εκπαίδευση σε κάποιο νοσοκομείο. Το κοντινότερο βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη. Υπήρχε, επομένως, πρόβλημα. Και μάλιστα σοβαρό. Η λύση δόθηκε στις αρχές του 2013, με τη βοήθεια του Στρατού βεβαίως. Έτσι, λοιπόν, οι σπουδαστές κάνουν την πρακτική τους εκπαίδευση στο 219 Κινητό Χειρουργικό Νοσοκομείο Εκστρατείας -ΚΙΧΝΕ στη στρατιωτική ορολογία- που εδρεύει στην ίδια πόλη! Το Διδυμότειχο. Η εκπαίδευση γίνεται σε καθημερινή βάση και περιλαμβάνει εργαστηριακή εξέταση μαθημάτων στην παθολογική, χειρουργική, επείγουσα νοσηλευτική και νοσηλευτική ψυχικής υγείας. Αλήθεια πόσες ευχαριστίες έχουμε ακούσει επ’ αυτού;
Τα ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού, εδώ ένα ΝΗ90, έχουν τεράστια κοινωνική προσφορά στον τομέα της δημόσιας υγείας με τις αεροδιακομιδές που εκτελούν.
Όπως και δεν έχουμε ακούσει για τις αεροδιακομιδές με ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού από τα νησιά του Αιγαίου προς τα μεγάλα νοσοκομεία. Όλα αυτά τα θεωρούμε ως αυτονόητα στο πλαίσιο της «κοινωνικής προσφοράς». Ξεχνάμε όμως δύο πράγματα: πρώτον, αυτή η «κοινωνική προσφορά» είναι μια καθημερινή διαδικασία, επειδή το κράτος αδυνατεί να προσφέρει στους πολίτες του κάποιες βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και, δεύτερον, η πρωταρχική «κοινωνική προσφορά» του Στρατού είναι να είναι έτοιμος και ικανός να υπερασπιστεί τη χώρα και την ελευθερία των πολιτών της.
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται κάποιος επίλογος στο θέμα μας. Ας ελπίσουμε -η ελπίδα πεθαίνει τελευταία- ότι οι αρμόδιοι θα αντιληφθούν πώς δουλεύει ο Στρατός και θα πράξουν ανάλογα.
(ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ-04/04/2016)
Πηγή: Φόρα Παρτίδα
Σχετικά άρθρα
Ενεργοποίηση τμημάτων επιφυλακής της 50 Μ/Κ ΤΑΞ, στο Πρωτοκκλήσι Έβρου (φωτ)
Φωτογραφίες από την εκπαίδευση της XVI Μ/Κ ΜΠ – Aντιμετώπιση αεροκίνητων δυνάμεων στο βόρειο Έβρο
Επιχειρησιακή εκπαίδευση Δ΄ Σώματος Στρατού στα πλωτά μέσα (φωτ)
Οι εξελίξεις στην τεχνολογία των Συστημάτων Ενεργής Προστασίας (APS)
Ενεργοποίηση και ανάπτυξη των Τμημάτων Χρονικών Ετοιμοτήτων (ΤΧΕ) των Σχηματισμών του Δ΄ ΣΣ (φωτ)
Ενεργοποίηση ΤΧΕ της ΤΔ του 21ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Πεζικού, στην Πλάτη Έβρου (φωτ)
Την περίπτωση της τοποθέτησης πυροβόλων ZU-23 σε ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1, την είχα προσέξει όταν ανακοινώθηκε το γεγονός.
Θυμάμαι μάλιστα ότι τότε είχε λεχθεί πως η τροποποίηση αυτή, άλλαζε τα τουρκικά αποβατικά επιτελικά σχέδια, διότι έδινε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις την δυνατότητα ταχείας μεταφοράς πυρός από το ένα μέρος στο άλλο ενός νησιού.
Σημαντικά όλα αυτά που γίνονται σε μια στιγμή που όλο το Ελληνικό κράτος έχει παραλύσει, αλλά πιστεύω ότι θα ήσαν σημαντικότερα εάν συμμετείχαν σ’ αυτά και έφεδροι αξιωματικοί και οπλίτες κληρωτοί.
Δυστυχώς, σήμερα δεν είναι δυνατή η χρήση αξιωματικών όπως ο αείμνηστος φίλος μου Α. Χαρμπούρης Έφεδρος Υπολοχαγός Δ/Β, ο οποίος όπως μου είπε τον Ιουνίο του 1969 ο τότε Συνταγματάρχης Διοικητής του Τάγματος Διαβιβάσεων στο Γ.Ε.Σ., τους ήταν πολύτιμος κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του εκεί, διότι σήμερα η θητεία – εντελώς παράλογα – διαρκεί μόνο 6 μήνες.
Ευμένης Καρδιανός
Νομιζω οτι υπερβαλετε σε σχεση με αλλαγες στα τουρκικά αποβατικά επιτελικά σχέδια λογω των -οχι και πολλων- ΒΜΡ-1/ ZU-23 (δεν ειναι ΤΟΜΑ πλεον αλλα μαλλον SPAAG/ Αυτοκινουμενο Πυροβολο, μια και δεν μεταφερει πλεον ομαδα μαχης). Χωρις προθεση υποτιμησης της ελληνικης πατεντας, υπηρχαν στα νησια αναλογα οπλα στο παρελθον στον ιδιο ρολο (“αντιαποβατικα”), τα παρωχημενα SPAAG (Α/Α) Μ-42 Duster με 2 σαρανταρια μποφορς και μαλλον καλυτερα προστατευμενα:
” alt=”” width=”800″ height=”600″ />
Η συντηρηση και η συσκευασια των αλεξιπτωτων προσωπικου ΔΕΝ γινεται απο το ΤΕΝΕΦ αλλα απο προσωπικο της ΣΧΑΛ.
Η φωτογραφία με το προσωπικό του ΤΕΝΕΦ χρησιμοποιήθηκε μόνο για λόγους εικονογράφησης. Ευχαριστω για την πληροφορία.
εγώ δεν το κατάλαβα αυτό το άρθρο….
χιουμοριστικό είναι ή μας τρολάρετε?
Δεν λέω ότι δεν έχει γίνει δουλειά ή ότι δεν περνάνε δύσκολες εποχές στον ΕΣ αλλά…
όχι και πύργος το ασπίδιο που ακόμα δεν έχει πει κανείς σε πόσα παπάκια θα μπει
όσο για το bmp zu..τι να πω…δείτε την φώτο που έβαλε ο manolis και πείτε μου
Ta leo2 με 105 αν θυμάμαι καλά είχε γίνει εδώ και χρόνια και όχι για οικονομία αλλά γιατί στην λίστα με τα ψώνια κάποιος ξέχασε να βάλει βλήματα 120mm. Ήταν οι εποχές που είχαμε το καλύτερο άρμα στον κόσμο χωρίς βλήματα αν θυμάστε (μην ρωτήσω πόσοι είχαν παραιτηθεί ή είχαν βγει να κράξουν τον πολιτικό τους προϊστάμενο)
για τις μεταθέσεις…αν έτσι έβγαιναν τα συμπεράσματα ζήτω που καήκαμε. Μπορεί όντως οι μεταθέσεις να ήταν επιτυχημένες μπορεί και απλά ο κόσμος να μην μιλάει γιατί ξέρει ότι αν δεν βάλει μέσο την δουλεία του δεν την κάνει (και μέσο ο στρατιωτικός στον σύριζα που να το βρεις..εκτός αν ήσουν κολλητός με όλους τους αντιρρησίες)
Για τις διακομιδές μην τα ξαναλέμε, τα έχουν πει καλυτέρα άλλοι πριν από μένα, απλά ο στρατός χώνεται επειδή το κράτος είναι ανικανο. Αν θέλουν να κάνουν οικονομία να κόψουν τις βόλτες με τα Chinook και ας κόψει τον σβέρκο του το εκαβ να μάθει να πετάει τα Α109 και να μάθει νε ξεχωρίζει πότε χρειάζεται αεροδιακομιδη.
Πάω να πάρω τα χάπια για την πίεση και συνεχίζω μετά
Αὐτό με τα χάπια και την πίεση δέν ἔπρεπε να το φανερώσεις,διότι ὑπάρχουν ἐδῶ μέσα κάποιοι που τώρα βρήκαν την χαρά τους.
Ἐδῶ ἑμένα που δέν παίρνω οὔτε άσπιρίνη,φαγώθηκαν να με κεράσουν ὑπογλώσσια.
Για να σας ανεβάσω την πίεση στο μακρινό 90 ο ΕΣ απέρριψε την προσφορά από την Γερμανία παραλαβής των ZSU-23-4 γιατί ήταν διαφορετικών εκδόσεων κτλ κτλ. Το διανοείστε; Οταν αγοράσαμε τα Leo-2A6 έπαιζε να πάρουμε 50 Gepard, τα οποία για κάποιο αδιανόητο λόγο δεν τα πήραμε. Ο ΕΣ άφησε τα νησιά αλλά και τους σχηματισμούς στο Έβρο χωρίς SPAAG, γιατί κάποιοι ήθελαν να αρπάξουν μίζα.
Με συγχωρεις αλλα εγω ανεβαζω την πιεση (του Αχεροντος) εδω.
Το 1990 και εξης, τα ZSU-23-4 ηταν σχεδον αχρηστα στον κυριο ρολο τους ως Α/Α . Σκετα πυροβολα υπενθυμιζω με αρχαιο ΣΕΠ . Gepard παιρναμε οποτε θελαμε , με τις ΜΕΚΟ , με τα ΛΕΟ, χαρη θα τους καναμε, δεν ξερω αν ακομη και τωρα ειναι καποια διαθεσιμα. Ο λογος που -μαλλον ορθα- δεν πηραμε κανενα απο τα 2 ανωτερω SPAAG ειναι οτι εχουν κοστος χρησης ισο ή και περισσοτερο με αυτο ενος αρματος μαχης, χωρις ομως να ειναι πια αποτελεσματικα στο ρολο τους οπως την περιοδο που εισηχθηκαν σε υπηρεσια. Επισης αν θελαμε να τα χρησιμοποιησουμε ως Α/Α , και τα 2 χρειαζοταν νεα ηλεκτρονικα αρα δεν θα ηταν “δωρεαν” . Ουτε θα βαζαμε σε υπηρεσια ενα ξενο (ρωσικο), αρχαιο Α/Α πυροβολο απλα για “αντιαποβατικο” ενω ειχαμε, οπως προειπα, τα Μ-42 παλι απο τη Γερμανια. Αυτο που επρεπε να παρουμε ηταν τα SA-8B Gecko (OSA ΑΚ). Θα μου πειτε , μα τα πηραμε. Οχι, δεν τα πηραμε ολα, υπηρχαν 36 διαθεσιμα στην Αν Γερμανια και πηραμε μονο 12 διοτι ο στρατος τα φοβηθηκε και αν πιστεψουμε τον τοτε ΥΕΘΑ Ι. Βαρβιτσιωτη, αν δεν ασκουσε αφορητη πιεση στο ΓΕΣ ουτε αυτα θα παιρναμε! Τα SA-8B, καλυψαν πρωτα τους σχηματισμούς στον Έβρο και οταν ηρθαν τα TOR , πηγαν στα νησια, επαυξημενα σε αριθμο με σκληρο πλεον συναλλαγμα, φυσικα μεσω της εταιριας “Τσοχατζοπουλος Οπλικα και Ακινητα Ε.Π.Ε.” . Τα αντιαεροπορικα ειναι που τσουζουν διαχρονικα τους τουρκους και μπορει να αλλαξουν επιτελικα σχεδια και οχι πατεντες με αυτοκινουμενα πυροβολα:
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=108741
Eίχες τα Μ42 τα με τα οποία έκανες βολές με το μάτι και με τα ZSU-23-4 έκανες βολή με ΣΕΠ. Είναι αδύνατον να μην κοστίζει πολλαπλάσια το δεύτερο, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Το σύστημα υποστηρίζονταν από μια σειρά από χώρες σε ότι έχει να κάνει με τα ηλεκτρονικά του, που ηλικιακά ήταν ανάλογα των Gepard αλλά και των SA-8B. Το σύστημα ήταν δοκιμασμένο εκείνη την εποχή στην μάχη, με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα, εναντίον της ισραηλίτικης αεροπορίας το 1973 σε χρήση με τον Αιγυπτιακό Στρατό. Το σύστημα ξαναδοκιμάστηκε το 80 από Συρία εναντίον του Ισραήλ αλλά και από τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν, σε ρόλους υποστήριξης του πεζικού και στον πόλεμο Ιράν-Ιρακ, όπως επίσης το 1991 εναντίον των Συμμάχων από το Ιράκ. Από την στιγμή που παραλάβαμε τα Zu-23-2 και έναν σκασμό πυρομαχικά, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα πολυτυπίας πυρομαχικών. Τα συστήματα σε συνδυασμό με τα SA-8B θα παρείχαν στον ΕΣ ολοκληρωμένη ΑΑ άμυνα τεθωρακισμένων σχηματισμών.
Ο ΕΣ όμως αλλού τύρβαζε. Ήθελε να αγοράσει αν το ASCOD, το SPAAG Wildcat, και δυτικό SHORADS και τα μεταχειρισμένα του χάλαγαν την σούπα. Έκανε λοιπόν ότι ήταν δυνατόν για να μην προμηθευτούμε αυτά τα συστήματα. Σήμερα πληρώσουμε το κόλλημα, την ανικανότητα να δουν μπροστά αλλά και το φιλοχρήματο των αξιωματικών του ΕΣ.
Εγώ πάντως συμφωνώ ότι έπρεπε να τα πάρουν. Θα είχαμε από τότε 100+ αντιαποβατικά και δε θα μετασκευάζαμε ΒΜΡ τώρα. Αυτή τη μετασκευή την έχει κάνει και η κουτσή Μαρία και πολύ καλύτερα από μας. Και εκείνα τα Dragunov τους χαλούσαν και τα πήραν τελικά οι Τούρκοι (1500 τον αριθμό). Μεγαλοπιανόμαστε όμως.
Μανώλη
Πράγματι έχεις τον τρόπο να μου ἀνεβάζεις την πίεση.(ώρες-ώρες).
Εν προκειμένω όμως,δέν θα διαφωνήσω,εκτός ἀπό το ότι το κόστος ενός SPAAG είναι πολύ μεγαλύτερο του ἄρματος από το οποίο προέρχεται,επειδή ὁ εξειδικευμένος εξοπλισμός ραντάρ και ΣΕΠ είναι πανάκριβος,και αντίστοιχος των αυτοκινουμένων συστημάτων βλημάτων.
Gunner
Τα Gepard ήταν παρωχημένα ήδη όταν αναζητήσαμε νέο άρμα,τα δέ ZSU-23-4 ακόμη περισσότερο.
Αλλά και το Άρτεμις-30 που δέν λειτούργησε ποτέ όπως υποσχόταν ἡ σχεδίαση,και αὐτό παρωχημένο ήταν όταν άρχισε ἡ «εξοπλιστική προσπάθεια».
Ούτε βέβαια το Wildcat αποκτήθηκε.
Ἡ σημερινή τάση είναι κάποια συστήματα πυροβόλων των 30 και άνω χιλιοστών,(για να αξιοποιούν πυρομαχικά AHEAD,να διατίθενται ως οπλισμός ανταεροπορικών συστημάτων σημείου για προστασία μέσων υψηλῆς αξίας,και κυρίως σε αντιβληματική διαμόρφωση.(MANTIS,C-RAM).
SPAAG να συνοδεύουν φάλαγγες δυτικών στρατών,σήμερα πλέον δέν βλέπεις,και όχι μόνο τα Gepard,αλλά και τα Roland του γερμανικού στρατού ἔχουν αποσυρθεί.
Τα SPAAG είναι πολύ χρήσιμα, όχι για τον καθαρά α/α ρόλο, αφού δεν μπορούν να καταρρίψουν μαχητικά α/φη, αλλά σε άλλους ρόλους, ενώ έχει ανακάμψει και ο α/α για άλλες απειλές. Είναι πολύ καλό όπλο υποστήριξης Πεζικού με ευθυτενείς βολές/ριπές (σε ακάλυπτο ΠΖ, ελαφρά τροχοφόρα κι ερπυστριοφόρα οχήματα, ΑΒΑΚ, θέσεις ελεύθερων σκοπευτών, αστικό αγώνα λόγω της μεγάλης γωνίας ανύψωσης και της διατρητικότητας, παροχή κατασταλτικών πυρών κλπ) ενώ μπορεί να πλήξει ε/π σε κοντινές αποστάσεις, UAV κι ενδεχομένως αργά ελικοφόρα που χρησιμοποιούνται για εγγύς αεροπορική υποστήριξη.
Ο ΕΣ δεν ήθελε τα Gepard διότι έχει πεζικοκεντρικό δόγμα μάχης και δεν διαθέτει Τεθωρακισμένο Πεζικό αλλά ΠΖ με αντιλήψεις και δόγματα Α’ και αρχών Β΄ Π.Π.
Αδελφέ,τα SPAAG είναι πανάκριβα συστήματα,που σε χρήσεις άλλες από αυτήν που σχεδιάστηκαν,υποαξιοποιούνται.
Τα Gepard συγκεκριμένα ήταν παρωχημένα όταν τα έβγαλαν στο σφυρί οἱ Γερμανοί,με μέγιστο βεληνεκές πυροβόλων τα 4.000 μέτρα,αλλά κόστος τριών αρμάτων όταν ήταν καινούρια.
Τα SPAAG που επανακάμπτουν,είναι τα Tunguska/Pantsir,πολύ αποτελεσματικώτερα απο τα Gepard/ZSU-23.
Και τα SPAAG,εκτός από τον αντιαεροπορικό ρόλο,δέν μπορούν να κάνουν τίποτε καλύτερα από ένα Terminator