
Μονάδα του γερμανικού ναυτικού στον Άγιο Δημήτριο. Απρίλιος 1941
Από το 1942 έως και το 1944 ο αγκυλωτός των ναζήδων σκεπάζει τη Θεσσαλονίκη. Τα γραφεία της Κομαντατούρ βρίσκονται στο κτήριο Αγίας Σοφίας με Λεωφόρου Νίκης, η πόλη στενάζει από τη γερμανική Κατοχή. Κάποιοι από τους στρατιώτες που υπηρετούν εδώ, διαθέτουν φωτογραφική μηχανή προς ίδια χρήση, πέραν των εικόνων προπαγάνδας που σκηνοθετημένες δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής. Αυτοί οι πρώτοι, οι ερασιτέχνες δηλαδή φωτογράφοι, έτσι όπως με τις προσωπικές τους λήψεις απαθανάτισαν εαυτούς και πόλη, καταφέρνουν σήμερα να περισώσουν μια πολύτιμη μνήμη από την εποχή εκείνη.

«Extra prima stuka gut». Λούστρος που διαλαλεί τις υπηρεσίες του.
Με πειστικότητα αυθεντικού ντοκουμέντου αφηγούνται συναρπαστικές στιγμές από μια καθημερινότητα των πέριξ της ζωής στην Καμάρα ή τη θάλασσα. Χάρη σε 350 από αυτές που περισυνέλεξε και διέσωσε μεταπολεμικά ένας Γερμανός στρατιωτικός και που κατόπιν του θανάτου του, η κόρη κληρονόμος του τις πούλησε στον συλλέκτη Βύρωνα Μήτο, με ρήτρα την ανωνυμία του συλλέκτη, αποτελούν ένα θησαυρό για τη μαύρη ιστορία της Θεσσαλονίκης της εποχής.

Γερμανός στρατιώτης ζωγραφίζει την Καμάρα.
Αυτές τις σπάνιες εικόνες μπορείς να δεις στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων «Ευτυχία Κουρκουτίδου – Νικολαΐδου», στο πλαίσιο της έκθεσης «Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου».

Κινηματογράφος επιταγμένος για Γερμανούς στρατιώτες (Soldatenkino). Η λήψη είναι του Ernst Grüwald.
Προπαγάνδα και τραγωδία, μα και εξιδανικευμένος ρομαντισμός ή ρετουσαρισμένη νοσταλγία, μιας και το δίπολο παραγωγής των εικόνων της συλλογής αυτής κινείται μεταξύ της επίσημης γραμμής του Τρίτου Ράιχ και των απλών ανώνυμων στρατιωτών που στέλνουν καρτ ποστάλ στην αγαπημένη τους. Λούστροι που γυαλίζουν μπότες και ναΐφ ζωγράφοι που σκιτσάρουν την Καμάρα. Σινεμά στον Βαρδάρη και μαθήματα οδήγησης με φόντο τον Λευκό Πύργο. Τοποθεσίες και άνθρωποι πάνω από όλα που τους έσβησε ο χρόνος, από τη μελανή ιστορία της πόλης των ημερών εκείνων. Μια πολύτιμη έκθεση.

Φωτοκάρτα με όχημα σχολής οδηγών.
«Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου»
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (Λεωφόρος Στρατού 2, Τηλ. 2313306400)
Εγκαίνια 10 Φεβρουαρίου και έως 6 Νοεμβρίου 2016.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή: athensvoice.gr
Στην φωτο με τον κινηματογραφο,εχω την εντυπωση πως τα εργα δεν ειναι μονο για τους γερμανους αλλα και για τους ελληνες φιλογερμανους,εξου και οι μεγαλοι ττιτλοι στα ελληνικα.
Αν δεν εμπαιναν μεσα και ελληνες αλλα μονο γερμανοι δεν θα υπηρχε λογος για τοσο μεγαλους τιτλους στα ελληνικα.
Για τα εργα τωρα ,το πρωτο ειναι το γερμανικο “Νικη στην Δυση” του 1941.
https://en.wikipedia.org/wiki/Sieg_im_Westen
και το δευτερο το “Πρασινο Ντομινο” γαλλικη τανια του 1935.
https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Domino_vert
Μαλλον δεν ειναι Soldatenkino, ή εν πασει περιπτωσει πραγματι απευθυνοταν και σε ελληνες. Υπηρχαν ενεργα σινεμα στην κατοχη, ομως επαιζαν κυριως προπαγανδιστικές ταινίες των Γερμανών απο τις οποιες ειχε μπουχτισει ο κοσμος. Παρα τα τεραστια προβληματα, ο Φ. Φινος ειχε καταφερει να γυρισει και την μοναδικη ελληνικη ταινια της κατοχης , που παιχθηκε το 1943 και η προβολη της ειχε τοσο μαζικη απειχηση που οι γερμανοι νομισαν οτι γινεται διαδηλωση:
https://zalmoxis.wordpress.com/2012/10/21/%CE%B7-%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF/
Στο 3.12 και Arado Ar-196.
Ειδες οτι θελεις και εσυ διορθωτη? ΜΠΑΟΚ ειναι το ορθον.
Τους πατησαμε τους τουρκογυφτους προχθες,ενα και να τσουζει.
Ρέ,δέν πάτε να… λουστείτε και οἱ δύο!..
Αχερωνουκο,πες αλευρι,ο Χατζηπαναγης σε γυρευει.
Ποιός;;;
Μή μου πείς ὅτι θα βάλετε τον Χατζηπαναγή να παίξει!..
Εἴπαμε κρίση,ἀλλά ὅχι κι᾿ἔτσι.
Και μήν ποδοσφαιροποιείτε το ἱστολόγιο,πλήζ.