Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης αμυντικού υλικού IDEF 2015, ο Σταθεροποιημένος Τηλεχειριζόμενος Πύργος Οπλισμού (SARP) της κρατικής εταιρείας Aselsan αποκαλύφθηκε τοποθετημένος στο τελικό πρωτότυπο του άρματος μάχης Altay, το οποίο κατασκευάζεται από την εγχώρια βιομηχανία Otokar Otomotiv όπως επίσης και επί του άρματος μάχης Leopard 2 NG (εκσυγχρονισμένο Leopard 2A4) το οποίο αναπτύσσεται, επίσης από την Aselsan, για την Διοίκηση Χερσαίων Δυνάμεων της Τουρκίας.
Και στα δύο οχήματα ο οπλικός σταθμός SARP διέθετε βαρύ πολυβόλο των 12,7 χιλιοστών και το ηλεκτρο-οπτικό σκοπευτικό ATS-40 της εταιρείας.
Το SARP μπορεί να δεχθεί πολυβόλο 12,7 χιλ. (M2ΗΒ ή NSV) , ελαφρύ πολυβόλο των 7,62 χιλ. (MAG 58, MG3 ή Μ240) ή τον αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων Mk 19 Mod 3 των 40 χιλ.
H χωρητικότητα πυρομαχικών είναι 400 φυσίγγια των 12,7 χιλ. 1000 φυσίγγια των 7,62 χιλ. ή 96 βομβίδες για τον αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων των 40 χιλ.
Ο σταθμός είναι γυροσκοπικά σταθεροποιημένος, διαθέτει συσκευή προειδοποίησης τελευταίου βλήματος, και λειτουργίες έλεγχου πυρός που βασίζονται σε υπολογιστή. Ο οπλικός σταθμός είναι τηλεχειριζόμενος από έναν πίνακα ελέγχου ο οποίος βρίσκεται στο εσωτερικό του οχήματος.
9 Απαντήσεις
Πιο σημαντικο για μενα ειναι οι αισθητηρες laser που φερει(φαινονται καθαρα στην πρωτη φωτο,αριστερα απο το πλεγμα)
Έλα μωρέ..τι να μας πει και η τουρκική πολεμική βιομηχανία..
Υ.Γ.:Ξέρει κανείς γιατί στο site των εασ, δεν εμφανίζονται τα προϊόντα που “παράγει” παρα μόνο τα τυφέκια?
Μάλλον μέχρι εκεί φτάσανε τα λεφτά για το σάιτ. Αποκλείεται να ασχολείται κανείς με την σελίδα. Και πέρυσι έτσι ήταν.
🙂
διαβάζεις και για τις συνεργασίες που κάνουν τα τουρκομογγόλια..
Κατα τ’αλλα διαλυεται η Τουρκια,εξαμιλια,προφητειες,κτλ.Μην γινει καποια συρραξη,και αναγκαστουν τα πληρωματα των Μ-48,και Μ-60,να πολυβολουν εκτεθειμενα,και τοτε θα κλαιμε…
Έτσι φίλε μου…
Η Τουρκία με έναν απο τους μεγαλύτερους στρατούς στο ΝΑΤΟ κάνει ότι μπορεί για να προστατέψει τους στρατιώτες της βάζοντας παντού τηλεχειριζόμενους πυργίσκους, ενώ εμείς που δεν έχουμε ούτε μία ζωή για ξόδεμα, θα πολεμήσουμε με ZU-23 ,ακάλυπτους πυργίσκους σε VBL,.. M113..και στήν πρώτη οβίδα που θα πέσει…….καληνύχτα!!! 🙁
Εταιρείες στα ηλεκτροοπτικά έχουμε,και μάλιστα κορυφαίες..
ΕΝΑΝ ΑΝΑΘΕMΑΤΙΣΜΕΝΟ”ΕΘΝΙΚΟ” RCWS ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΝΗΝΤΑΡΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ??ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ??ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ??
Δέν χρειάζεται και δεν μπορούμε άλλωστε να φτάσουμε τήν Τουρκία,στην παραγωγή αμυντικών συστημάτων…αλλά δυο τρία πράματα είναι μέσα στις δυνατότητες μας,και θα έπρεπε το ΥΠΕΘΑ να τα θέσει ως”Εθνικούς στόχους”…ένα rcws,ένας αντιαρματικός πύραυλος,ένα ΤΟΜΠ…φιλικά………
Τα Τουρκικα Μ-60?
Η πλακα θα ειναι να αρχισουν να τοποθετουν τιποτα πυργους 120μμ απο τα αλταυ στα Λεο-1 και να Μ-60! Για τους μη επανδρωμενους πυργους σε ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ το εχω σιγουρο!
Αν βρουν τα λεφτά, ας τον βάλουν τον πύργο, το πολυβόλο και ότι άλλο. Το πρόβλημα με όλα αυτά είναι κοστίζουν φράγκα. Πρώτα ας εκσυγχρονίσουν τα ΛΕΟ2-Α4 σε ΛΕΟ2-NG. Δύο προτάσεις υπάρχουν, γερμανικές και οι δύο (την μια την βαφτίσανε τουρκική), με κόστος 3-3,5 εκατ ανά άρμα. Ήταν η υποχρέωση που αναλάβανε οι Πολωνοί στους Γερμανούς, όταν τους ‘πρόσφεραν’ την τελευταία παρτίδα ΛΕΟ2. Λύσσαξαν όμως οι πολωνοί κατασκευαστές και θα πάρουν μερίδιο του έργου, θα βάλουν και κάποια δικά τους και ίσως να τους βγει κάτι λιγότερο, αλλά όχι πολύ λιγότερο, μια που τα λεφτά είναι η θωράκιση και αυτή θα είναι γερμανική. (Διάβασα ότι μια ακόμη υποχρέωση ήταν η κατασκευή εργοστασίου της KMW στην Πολωνία, με σκοπό την σταδική αλλαγή των κινητήρων των μέσων του πολωνικού στρατού).
Να θυμίσω το πρόσφατο άρθρο για τα ΛΕΟ2Α4 των Φινλανδών. Καινούργιο 10 μύρια, εκσυγχρονισμένο 5 μύρια, ενεργοποιημένο Ολλανδικό 2 μύρια. Φυσικά προτίμησαν την τελευταία λύση (μακάρι να το είχαμε κάνει εμείς).
Κλείνοντας να θυμίσω ότι λόγω ΕΕ, δεν μπορούμε να ταΐζουμε κρατικές βιομηχανίες με την ευκολία των Τούρκων, αλλά μόνο συγκαλυμμένα, δηλ. Ρ-3Β, πολυβόλα Minimi. Ευτυχώς δεν θέλουμε, κάτι που συχνά επισημαίνουν όλοι, οπότε δεν χρειάζεται και να προσπαθήσουμε.