70 χρόνια απο σήμερα, το 1946, η Ελλάδα έμπαινε σε μία ακόμη ζοφερή περίοδο της ιστορίας της: στις 31/3/46, ομάδα κομμουνιστών ανταρτών επιτέθηκε στον σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο, γεγονός το οποίο ανεξάρτητα από την βούληση των εμπνευστών του αλλά και τα γεγονότα που οδήγησαν ως εκεί, ερμηνεύθηκε απο την αντίθετη πλευρά ως απτή απόδειξη της απόφασης του ΚΚΕ να καταλάβει δια της βίας την εξουσία και έκτοτε θεωρείται η ημέρα έναρξης του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Κάποιοι (όχι άδικα) τη θεωρούν και ως έναρξη αυτού που αργότερα θα ονομαστεί Ψυχρός πόλεμος. Ακριβώς τις ημέρες εκείνες οι ΗΠΑ, χώρα που αναδείχθηκε υπερδύναμη έπειτα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έστειλαν ένα από τα ισχυρότερα πολεμικά τους πλοία σε “εθιμοτυπική” περιοδεία στην Μεσόγειο, το θρυλικό θωρηκτό USS Missouri (BB-63), γνωστό στην αργκό του αμερικάνικου ναυτικού ως “Mighty Mo”.
Το θωρηκτό Μιζούρι απέπλευσε απο τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ στις 22 Μαρτίου 1946 με κατεύθυνση ανατολικά. Μετέφερε ένα οπωσδήποτε ασυνήθιστο για τέτοιο πλοίο φορτίο, τη σωρό του πρεσβευτή της Τουρκίας στις ΗΠΑ Ertegun, ο οποίος αποβίωσε εν υπηρεσία εκεί το 1944. Στις 31/3/46 έφθασε στο Γιβραλτάρ, όπου ύψωσε την σημαία του ο Ναύαρχος (Admiral) Henry Kent Hewitt, διοικητής των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (Commander, U.S. Naval Forces Europe – COMNAVEUR) και διοικητής του 12ου στόλου . Επόμενος σταθμός του επιβλητικού πολεμικού ήταν η Κωνσταντινούπολη στις 5 Απριλίου 1946, όπου το πλήρωμα του μετείχε στην κηδεία του Ertegun. Το Missouri απέπλευσε απο την Πόλη στις 9 Απριλίου και την επόμενη , 10/4/46 , ακριβώς 70 χρόνια από σήμερα, κατέπλευσε στον Φαληρικό όρμο όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από επισήμους του ελληνικού κράτους και από τον απλό κόσμο.
Η χρονιά εκείνη ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη ειδικά στα Βαλκάνια, αυτή την “πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης”: εκτός απο την -τυπική- έναρξη του ελληνικού εμφυλίου, γεγονός στο οποίο όλοι θεωρούσαν σίγουρη την ρωσική ανάμειξη, οι Σοβιετικοί αποπειράθηκαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Δημιουργούσαν προβλήματα στην ήδη προαποφασισμένη παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, αξιώνοντας την παραχώρηση ναυτικής βάσης στα νησιά για να υπογράψουν την σχετική συνθήκη, ενώ ταυτόχρονα διεκδικούσαν συνδιαχείρηση των στενών του Βοσπόρου με την Τουρκία! Συνεπώς το ισχυρό θωρηκτό , κάθε άλλο παρά εθιμοτυπική κρουαζιέρα έκανε στα θερμά νερά της Μεσογείου. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα απο πλευράς ΗΠΑ, οτι η Μεσόγειος θα αποτελούσε τα επόμενα χρόνια χώρο ανάσχεσης της Σοβιετικής επιρροής , αλλα και προάγγελος της δημιουργίας του πολύ γνωστού στη χώρα μας 6ου στόλου, ο οποίος θα υπεράσπιζε τα νερά αυτά εμπράκτως – και πάντα προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Ό Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν, φαίνεται να κατάλαβε έγκαιρα ότι οι πολεμικές του δάφνες επι της ναζιστικής Γερμανίας δεν επαρκούσαν και οτι χωρίς ισχυρό ναυτικό δεν μπορούσε να εγείρει τέτοιες απαιτήσεις. Σε μια μάλλον απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών του Στάλιν Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών , όπως ισχύει και σήμερα, πριν καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης. Στις 7 Μαρτίου 1948 , τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν επίσημα στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού πλέον Κωνσταντίνου Τσαλδάρη που ακολούθησε την προσωρινή του Παν. Πουλίτσα, διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (πέραν της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων) και την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε. Η διαπραγματευτική ισχύς της κυβέρνησης, παρ’ότι η Ελλάδα ήταν Νικήτρια χώρα, αποδείχθηκε (ακόμη μια φορά) ανεπαρκής και σε αυτό σίγουρα δεν βοήθησε η εμφύλια αδελφοκτονία που ήταν ήδη σε εξέλιξη.
Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται: την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. (Κarl Marx , Γερμανός φιλόσοφος , 1818-1883).
Πηγές:
- http://www.hullnumber.com/BB-63
- http://www.ibiblio.org/hyperwar/OnlineLibrary/photos/sh-usn/usnsh-m/bb63.htm
- http://www.kathimerini.gr/437703/article/epikairothta/ellada/oi-ekloges-ths-31hs-martioy-1946
- http://www.parapolitika.gr/article/353256/san-hthes-i-thliveri-epeteios-apo-tin-epithesi-ton-antarton-sto-litohoro
- http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/414225/7-martioy-1948-i-ensomatosi-tis-dodekanisoy-stin-ellada#ixzz45STwnWM4
7 Απαντήσεις
Εμείς πολημήσαμε και ματώσαμε…τον τούρκο πρέσβη έθαψαν με τιμές. Τίμησαν την ουδετερότητα τους.
Oχι, τιμησαν την σπουδαιοτητα του νεου τους συμμαχου. Η τουρκια καλως ή κακώς εγινε τοτε το φραγμα ανασχεσης της ρωσικης αρκουδας. Η κηδεια ηταν μονο προσχημα για την επισκεψη, αλλος ηταν ο στοχος οπως καταλαβες.
Δέν ήταν νέος ὁ σύμμαχος,και στην πραγματικότητα ὁ σύμμαχος δέν ήταν ποτέ ἡ Τουρκία για τις ΗΠΑ,αλλά οἱ ΗΠΑ για την Τουρκία.
Ὁ Ευμένης Καρδιανός μπορεί να πεί πολλά επ᾿αυτού,και τον ρόλο του οπίου στο ειδύλλειο.
1800
The British Levant Company purchases nearly half of all of the opium coming out of Smyrna, Turkey strictly for importation to Europe and the United States.
1812
American John Cushing, under the employ of his uncles’ business, James and Thomas H. Perkins Company of Boston, acquires his wealth from smuggling Turkish opium to Canton.
1816
John Jacob Astor of New York City joins the opium smuggling trade. His American Fur Company purchases ten tons of Turkish opium then ships the contraband item to Canton on the Macedonian. Astor would later leave the China opium trade and sell solely to England
1830
The British dependence on opium for medicinal and recreational use reaches an all time high as 22,000 pounds of opium is imported from Turkey and India.
1948-1972
Corsican gangsters dominate the U.S. heroin market through their connection with Mafia drug distributors. After refining the raw Turkish opium in Marseille laboratories, the heroin is made easily available for purchase by junkies on New York City streets.
http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/heroin/etc/history.html
Η ηρωίνη μεταφερόταν από τα Τουρκικά παράλια στη Σικελία και ακολούθως στη Μασσαλία όπου οι Κορσικανοί είχαν δημιουργήσει εργαστήρια για την επεξεργασία του «Προϊόντος». Ύστερα αναλάμβαναν την μεταφορά στη Νέα Υόρκη όπου η Ιταλό-Αμερικανική μαφία τη προωθούσε στα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα της χώρας διαμέσου των «24 οικογενειών». Οι αποκαλύψεις για το ρόλο της μαφίας στην Αμερικανική ζωή κατά τη δεκαετία του ’70, η αλλαγή της διεθνούς ισορροπίας με την εμφάνιση της ηρωίνης από την Ινδοκίνα (Πόλεμος του Βιετνάμ), είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της ισχύος των Τούρκων λαθρέμπορων. Την επόμενη δεκαετία οι λαθρέμποροι της Κωνσταντινούπολης κυρίως, δημιούργησαν βάσεις στο Αφγανιστάν και σύσφιξαν τη συνεργασία τους με το Πακιστάν και τη μυστική του υπηρεσία η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς κρίκους στο παγκόσμιο λαθρεμπόριο
http://www.medintelligence.org/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7/
Heroin, Organized Crime, and the Making of Modern Turkey
http://www.history.ac.uk/reviews/review/1750
Είσαι λαγωνικό.